Saint-Loupkerk

Saint-Loupkerk, in het historisch hart van de stad Namen gelegen, is een katholieke kerk, kleinood van de barokstijl uit de Vroegere Lage Landen. Ze werd tussen 1621 en 1645 gebouwd door de Brugse jezuïetenbroeder Pieter Huyssens. Anderzijds, werd reeds in 1610 een aangrenzend college, in traditionele Maasstijl, opgericht; sober en functioneel bouwwerk in baksteenmetselwerk en blauwe kalksteen.

Kerk en college vormen samen een uniek ensemble dat in de loop van de XVIIe eeuw in de middeleeuwse stedenbouw van Namen werd opgenomen.

 

De kerk werd toegewijd aan Sint-Ignatius de Loyola, stichter van de Jezuïeten Orde. Na de opheffing van de Orde in 1773 door Paus Clementius XIV werd ze in 1777 parochiekerk met naam « Saint-Loup ». Buiten kerkplechtigheden wordt ze heden ook gebruikt voor profane activiteiten zoals concerten of tentoonstellingen.

Pieter Huyssens, jezuïetenbroeder en bouwmeester

De carrière van Pieter Huyssens, als bouwmeester voor de Jezuïeten Orde, begon met het oprichten van de Jezuïetenkerk in Maastricht (1606). Daarna in Antwerpen (Sint-Carolus-Boromeüskerk 1614). Heel waarschijnlijk de Jezuïetenkerk in Brussel (1616), Sint-Walburgakerk in Brugge (1619), Sint-Ignatiuskerk in Namen (1621).

Bouwkunst voortgevloeid uit de voorschriften van de Contra-reformatie

Zij beantwoordt perfect op de bouwkunst voortgevloeid uit de katholieke reformatie of Contrareformatie uit de XVI^e eeuw, teweeggebracht door het Concilie van Trente (1545-63).

De kerk wordt gebouwd op een basiliek model en niet op een latijn kruismodel zoals vroeger. Het licht stroomt naar binnen door hoge vensters met wit glas. Het onthaal van de gelovigen tot aan het hoogkoor is belangrijk. Ze zijn rechtstreeks in contact met de priester. Het accent ligt op zichtbaarheid en schoonheid van het decor en het meubilair: altaren, communiebank, biechtstoelen. Meubels die onontbeerlijk zijn voor de nieuwe opvatting van de liturgie: Verheerlijking van de Eucharistie, Vergeving van de zonden en Gods woord.

Voorgevel

Buiten, de voorgevel uit grijze kalksteen en gele zandsteen lijkt op een altaar met drie registers.
Drie registers gescheiden door hoofdgestellen waarvan de horizontale lijnen gecompenseerd worden door de verticaliteit van beringde pilasters en zuilen.

Boven het portaal met gebroken boog, staat een cartouche met chronogram 1867: datum waarop de voorgevel vernieuwd werd.
Aan weerskanten van het portaal, in een nis, staan geverfde houten beelden van Jezuïeten heiligen: links Franciscus de Borgia, rechts Franciscus Xaverius. Deze beelden stonden vroeger in het hoogkoor. Ze werden na 1740 buiten geplaatst om een belangrijker visueel imago van de Jezuïeten te geven.

Op het tweede register, een hoog venster tussen twee gevleugelde voluten met leeuwenklauwen.

Op het derde register, onder het driehoekig fronton bekroond met een kruis, kan men het monogram van de Jezuïeten lezen (IHS). “Jesus Hominum Salvator” (Jezus Redder van de Mens).

In het geheel staan er zes vuurpotten op het tweede en derde register.

Langs de zijgevels kan men luchtbogen bewonderen die de middenbeuk steunen. Ze lijken op de consoles met voluten van de voorgevel. Aan de achterkant van de kerk een massieve onafgewerkte klokkentoren (45m hoog in de plaats van 63m).

Interieur van Sint-Loupkerk

Opvallend is de theatrale schoonheid van het interieur.
Tien machtige beringde zuilen in rood gejaspeerd marmer op zwarte marmeren sokkels bepalen drie beuken met zes traveeën. Zwarte Ionische kapitelen dragen de bogen.
De gewelven met talloze sierlijsten, bloemen, vruchten, twijgjes zijn gehouwen in zachte Maastrichtse mergelsteen. Technisch gesproken, vormen zij een première in de Lage Landen.
In vorm van tongewelf “à lunettes” wordt de zoldering vastgelegd door middel van metalen trekbalken die in het metselwerk verankerd zijn.
In de zijbeuken zwart marmeren beringde pilasters met Ionische kapitelen.

Zijkapel rechts: Altaar van de Beschermengel of Sint- Adele (1677)

De kapel is toegewijd aan Ignatius van Loyola, stichter van de Jezuïeten Orde in 1540.

Onder het portiek zien we twee busten in reliëf: links Sint-Ignatius en rechts Sint-Xaverius. Na de opheffing van de Orde werden alle kentekens van de Jezuïeten weggenomen. Het monogram IHS werd vervangen door de letter “A” voor Sint-Adele.

Hoogkoor en hoofdaltaar

Aan weerskanten van het hoogkoor, in nissen, staan stenen beelden van Sint-Petrus en Sint-Paulus (beeldhouwer Coquelet). Boven de nissen hingen vroeger twee schilderijen van Broeder Nicolaï.
Balkonnetjes met balustrade waar de Jezuïeten de mis konden volgen.
Indrukwekkend hoofdaltaar: veertien meter hoog. Men zou zeggen marmer. Eigenlijk is het geschilderd hout, namaak marmer.

XV^e eeuw Kruisiging boven het altaar.
Beeld van sint Loup in de nis. Oorspronkelijk was het sint Ignatius. Ze hebben er gewoonweg sint Loup van gemaakt met een mijter op zijn hoofd te plaatsen.
Bovenop het altaar, tussen twee trompet blazende engelen, een stralende zon met het monogram IHS.

Zijkapel links (OLV van Barmhartigheid) (1649)

Werd in 1649 door Lambert Hontoir gemaakt: in witte marmer van Carrara en zwarte marmer. Zuilen met Korinthische kapitelen.
Een beeld met OLV in de nis boven het altaar. Oorspronkelijk was de schilderijenwissel mogelijk naargelang de liturgie of periode van het jaar.
Boven, het blazoen met wapens van de Familie Huet-Rupplément, weldoener van de Orde. Anne de Rupplément schonk, na haar overlijden in 1640, haar fortuin aan de Orde.
Beeld met sint Josef in een klein nis met twee engelen.

Meubilair

De St-Loup kerk bezat een rijk meubilair dat na de opheffing van de Orde in 1773 verspreid werd. O.a. verschillende schilderijen van Broeder Nicolaï die naar de Kathedraal van Namen werden overgebracht.

Biechtstoelen

De biechtstoel is geen traditioneel meubilair in de ME. Voor de contrareformatie gingen de mensen weinig of niet biechten. Dat sacrament werd bevorderd door het Concilie van Trente.

Tien biechtstoelen in eikenhout, vijf aan elke kant. Ze zijn het werk van Naamse meubelmakers die ondanks opzoekingen anoniem zijn gebleven.

Ze werden gemaakt in drie reeksen:

• 1ste reeks rond 1655 : vier meubels: gegroefde zuilen met Korinthische kapitelen, geometrische motieven, vegetatie en puttis (leeuw onder een zit, symbool van rechtvaardigheid)
• 2de reeks  rond 1665 : vier meubels: gedraaide zuilen met overvloed van vegetatie motieven, puttis, maskers, wijnranken, druiven, vogels, engeltjes rond de zuilen
• 3de reeks begin XVIII^e eeuw : twee meubels: in Lodewijk de XIVe stijl, met gedraaide zuilen geïnspireerd door het baldakijn van Bernini in Rome, schelpmotief, rocaille en lambrekijn.

Communiebank

Een eiken communiebank scheidt het hoogkoor af van de middelbeuk. 24 vakken versierd met balusters, puttis, muzikantjes, bloemenslingers, maskers.

Preekstoel

Eiken neobarok preekstoel. Werk van de Dinantse beeldhouwer Delvigne. Een groep met Jezus en kinderen « laat de kinderen tot mij komen ». Schenksters Eléonore en Josephine Abras 1876.

 

 

——————

Les « Amis de l’Eglise Saint-Loup » (Vrienden van Sint-Loup-kerk)

VZW in 2015 gecreëerd met volgende objectieven

• De kerk zoveel mogelijk toegankelijk maken
• fondsen oogsten voor het restaureren van o.a. schilderijen, orgel en beelden
• organiseren van culturele evenementen: concerten, tentoonstellingen

De « Amis de l’Eglise Saint-Loup » dragen bij tot de toeristische en culturele ontwikkeling van de stad Namen en de regio.

 

Praktische inlichtingen

Adres: Rue du Collège, 17 – 5000 Namur

Openingsuren:

• van oktober tot maart : zaterdag 11u – 16u
• van april tot september : zaterdag 11u – 18u
• van half juli tot half september : woensdag en zondag: 14u tot 18u

Buiten deze openingsuren heeft men zicht door het glazen tochtportaal

Brochures zijn verkrijgbaar tijdens openingsuren in FR, NL, GB, D, IT, SP

Rondleiding (FR) zaterdag 15u

Groepsrondleiding op aanvraag: FR, NL, GB, IT, SP

Contactpersonen:

Jeanne Monhonval – 081/31.22.72 – 0499/36.37.81

André Dassy – 081/21.48.09 – 0471/99.58.25

 

Zondagmis: 10u30